28/10/09

E a pesar de todo estamos ahi.....

Creo que esta ben claro, a liga esta o noso alcance, outra derrota e ainda asi estamos a dous puntos da cabeza, como non, Urbenorte(estes si que non fallan¡¡).

A quen non lle gusta gañar???
Si, somos todos moi amigos , que ben o pasamos¡¡, pero.............. e se gañamos a liga e nos deixamos de caralladas¡¡¡ non o habiamos de pasar mellor sabendo ademais que dunha vez por todas conseguimos o noso obxetivo.
O futbol como escoitamos todos moitas veces e para listos , para os que lle votan mais bemoles o asunto( se non que llo pregunten o Madrid), partidos como os do sabado pasado dicen moito do pouco futbolistas que somos, esta claro que se non aprendimos hasta agora a tocar o balon, non vos equivoquedes , non vamos a aprender, e ca barriga que temos tampouco pretendamos correr como uns rapaces de 20 anos ( perdon Gejo), o que si me parece exixible a este equipo , co tempo que levamos xuntos, e unha compenetracion diferente da dos outros equipos, un saber como esta o compañeiro, si saliu aller, si hoxe non lle podo pasar, si a este hoxe si, que mollou aller e esta pletorico etc.....
Todas estas cousas unidas a un " vou a facer o que sei", ou o odiado por nos " vamos a salir a non encaixar" poden darnos victorias ou incluso importantes empates en partidos nos que a priori por equipo, ou por baixas , son mais complicados.
Por que temos que sair todas os partidos a meter 9.........e por que non 1-0 e defendemos a morte,( recordo o empate con Urbenorte....... que ven nos viñan os tres puntiños¡¡¡).
A pesar de todo e como reza o titulo Estamos ahi, pero non pode haber mais fallos, ahora temos que ser nos os que estemos o fallo, pero sen fallar.

27/10/09

MES CUN CLUB!!!

Recuerdo que de pequeño solo se oian frases caracterizantes de los equipos de futbol... El BarÇa siempre fue "mas que un club", si nos acordamos del Madrid "lleva por bandera sus colores por españa...", o recientemente El Depor "en su epoca conocido como Superdepor...", visto esto siempre todo club lleva pegado una insigne y clara frase que lo describe...

Y ahora os preguntareis porque este titulo y porque esta breve introduccion...

La respuesta esta clara... nosotros llevamos 11 años jugando como amigos...jugando sin verguenza de como lo haga cada uno... juntandonos cada sabado para reir o reñir... haciendo cenas cuando las cosas se salen de madre... pero aqui es cuando yo me pregunto... ¿Realmente vale todo esto para algo?

No cojo en mi asombro cuando veo las reacciones que por aqui se comentan ante ciertos escritos, asi como tampoco puedo entender como cada uno hace lo quiere en cualquier momento... acaso un club no se centra en remar todos hacia un mismo objetivo? no se trata de poner cada uno un poco de lo que puede aportar para que al final ese barco llegue a buen puerto?

Entonces... si como empezaba hay clubs que son "mas que un club", "super", etc etc... que somos nosotros... creo que la respuesta es facil de explicar... somos simplemente una pandilla de amigos que nos paetece jugar el fin de semana para decir que hacemos algo de ejercicio... o somos una pandilla de amigos que queremos salir dia a dia en el alto de la clasificacion del periodico y sentirnos orgullosos de ello...

Meditemos... entonces es cuando encontraremos esa frase que nos definira como grupo...

Un saludo...

R&R

25/10/09

CUENTAME


O presi non vos recorda a Raúl cando sona o "chunda chunda tachunda chunda..." en cambio Canoja mostra moi pouco respeto polo himno nacional.

LA COLUMNA DE RISTO RABIETAS

Por problemas técnicos totalmente ajenos a nosotros nos vemos en la obligación de posponer de momento la inauguración de esta sección. Gracias.

CUENTAME














En Madrid defendendo a camiseta do SuperDepor

LOS HERMANOS MONTES Y CHARLY, ESOS GRANDES HUMORISTAS


Xa sei que esto non ten nada que ver co fútbol senón mais ben con "El club de la comedia" pero de todas formas non me resisto a contárvolo. Vouvos contar unha conversa que tiven o sábado cos dous de Carral para que vexades porqué aprecio tanto a estes fulanos. Non sei se entederedes algo porque parece un dialogo de besugos pero xúrovos que me rín de carallo, pode dar fé Piñeiro que tamén estaba presente.
Pois ben, o sábado acababa de comenzar a segunda parte e estabamos no banquillo Piñeiro, Jose Angel, Carlos e eu, primeiro díxenlle a Jose:
- Oes Jose, ti tamén podias xogar de central, ¿e logo cómo non te puxen a tí de central...?
- Pois non sei joder! e que non sei que carallo fas!(con un cabreo de tres pares)
E dígolle eu - pois quenta que vas entrar de central dentro de quince minutos...
Entón díxome que se era en quince minutos que ainda non quentaba e sentouse pero quedamos en eso en que xogaría de central.
Bueno, pasaron os minutos e eu, resolto ese tema dediqueime a falar con Carlos. Empecei por falarlle dunha xogada concreta de facía pouco... de como tiña que desmarcarse...de que tiña que cambiar a forma de xogar... pero funme animando e empecei a darlle unha conferencia de carallo. Xa levaba como dez minutos dándolle a tabarra e o tío aguantando estoicamente sen cabrearse nin dar unha mala palabra...e nesto que sae un balón pola outra banda e salta Carlos -Xa vou eu por el.- E XA NON VOLVEU!!! quedou ata o final no outro lado arrimado a un pino e mollándose todo.
Como Carlos me deixou prantado volvín a darlle a chapa a Jose Angel. Dígolle -Bueno Jose, entras logo de central? e o tío pónse coma unha fiera e empeza a berrar : -non me poñas atrás joder que hai que ganar, deixame xogar arriba...(xa quedaramos en que ía xogar de defensa...)
Total, que estivemos discutindo un rato, terciou Piñeiro que lle dixo que non tiña razón e entón vai el, séntase no banquillo, empezase a rir e dí:- A verdá é que non teño razón ningunha, non teño razón ( coma se falase consigo mesmo) é solo pa poñer excusas, excusas nada mais...
E xa nos botamos todos a rir, cada ún xogou onde quixo e ó carallo.
E mentras Carlos arrimado ó pino.

ALGÚN DÍA TIÑA QUE SER

Era inevitable chavales, estaba claro que , mais tarde ou mais cedo, tiña que chegar algunha derrota. O peor de todo non é perder senon que demos unha imaxe moi pobre e que volvemos a ser os de antes, defendendo moi mal, moi nerviosos e case sen crear ocasións de gol.
Pero tranquilos, non pasa nada. Temos que seguir igual, intentando xogar mais ó fútbol e estando menos nerviosos.
Cando xogamos coma este día eu creo que nos contaxiamos uns a outros e se alguén falla un despexe xa empezamos a fallar todos en cadea.
Esta derrota jode porque eles son peores ca nós e sempre lles ganamos pero non pasa nada, queda moita liga. Temos que facer o que sabemos: pelear, pelear e pelear.



Xogador da xornada: Corgo
Berrón da xornada : Jose Angel

20/10/09

Seriedad, Apaño, pero sobre con un par de cojones...

Debido a mi vuelta y en profundo meditar, he decidido que esta semana la columna de R&R, va a potenciar y fomentar el aumento de agresividad, honor y cuestion de pelotas que hay que tener para ganar una liga tan vulnerable como la nuestra...

El jueves podreis seguir un nuevo trozo de la cloumna mas perspicaz de la historia de la internacional...

Un saludo...

LA ARAÑA NEGRA

Fredy, gran futbolista y mejor persona, se sacrifica por el equipo y juega donde le manden (non coma outros...) hasta de portero. Por eso algunos ya le llaman "el comodín" aunque no hace tanto le llamaban "el comodón".

LA TABLETA DE MANOLO


É ben sabido que o traballo de tesoreiro, ainda que duro sicolóxicamente, non conleva un gran esforzo físico. Son empregos para xente sedentaria, que non se move moito... vamos , que levar a contabilidade non é precisamente correr unha maratón.
Acontece o mesmo por exemplo co choio de informático. Sonche xente especial, que viven no seu mundo virtual, que lle dan moito ó coco pero que todo o exercicio físico que fan é mover o ratón do ordenador e ,como moito, empuxar un pouco a silla cos pes.
Despois, co tempo, pasa o que pasa... vaise perdendo a forma, van medrando as barrigas e vai desaparecendo aquela tableta de chocolate que tiñamos cando eramos estudiantes.
Para demostrarvos esta teoría póñovos esta foto para que vexades que antes Manu sí tiña abdominais...ou case.

CUENTAME

19/10/09

VUELVE RABIETAS

Estamos en condicións de anunciar que en breve este blog vai a facer unha fichaxe de campanillas, un columnista dotado de unha prosa florida pero de unha capacidade de análisis ácida e implacable. Si, si, é el ese que pensades todos... á falta de resolver uns flecos e de buscar un título adecuado para a súa columna deixamos a cousa ahí. Eu tamén estou impaciente.

¡¡¡¡E QUE DIOS NOS COLLA CONFESADOS!!!!

DELE-DIEI 2 INTER 3

Seguimos pola senda da victoria. Ten que caer un título este ano,xa non porque nós estemos ben, senón porque "os de sempre" estan fallando algo e polo menos vanse deixando algún punto polo camiño. Este ano hai mais igualdade, varios equipos metidos arriba, e eso a nós favorécenos porque lle van disputar mais os partidos á Urbenorte e ademais obríganos a non confiarnos e pelear en cada partido.
O da sábado era un partido complicadísimo, Delediei é dos equipos que mais temo (ainda que sin Edu non lles teo tanto medo) e sobre todo foi un partido raro, raro, raro....Para empezar tiñamos moita xente pero faltábanos calidade, xente para mover o balón, faltaba Rabietas, Souto, Gejo...e así é dificil xogar ó fútbol. A cousa xa empezou mal cando faltaban catro minutos para as doce e ainda estaba na autopista, e sabendo que non era o último...despois contaba con Fredy e resulta que non aparece, logo Jose Angel dime que o poña no medio do campo. En fín unha desfeita.
Pero ,amigos , este equipo é moito equipo. Seguimos sin saber xogar pero ¡mira que lle poñemos ganas!.
Vou aproveitar para destacar ós lobeznos de Soto, ¡ vaia dous golazos! e sobre todo a Jose Angel que pesado é un rato pero tamén nos saca de moitos apuros.
E nada mais, Gerardo segue destacando por cuestións extradepotivas...e todo coma sempre, tres puntiños e seguimos na lucha.


Xogador da xornada: O utillero ¡vaia fichaxe!
Berrón da xornada : Jose Angel

11/10/09

Me encanta que los planes salgan bien¡¡¡




Gracias a todos por preocuparos por mi salud , las muestras de apoyo en estas ultimas semanas han calado en mi profundamente esa soledad que me invadía y que me había hecho caer en una profunda depresión gracias a vosotros han remitido, a esto también ha ayudado las ultimas contundentes victorias y como no la inestimable ayuda de mi colaborador Charly( alias el Gordo de perdidos) que ha hecho que este blog no solo no cayera en el olvido sino que ha resurgido cual ave Fénix en el corazon de todos los Internacionalistas.


Despues de todas estas Patochadas decir que me he estado relajando( cosa que deberia hacer mas de uno) para afrontar el apertura con mas motivacion. Veo al equipo este año como dice el sabio Charly mucho mas maduro que otros años ( no es lo mismo maduro que viejo¡¡) y con un saber estar en el campo fuera de lo normal en las ultimas temporadas, si seguimos asi y no nos relajamos creo que este puede ser nuestro año, la temporada ha empezado bien para nosotros tratemos todos de poner un poco de nuestra parte y acabemosla igual de bien ..... las cenas vendran despues.


PODEMOS¡¡¡¡

7/10/09

ULTIMA HORA

Despois de ser cesado como adestrador da Peña Internacional, e facendo honor ó seu apodo, Rabi sufriu un ataque de ira e agrediu a Charly violentamente deixandolle un ollo á virulé.
Aquí os pillamos en plena refrega.



¡¡¡ DIOS QUE XENTIÑA!!!

NUESTRO REDACTOR SIGUE DESAPARECIDO

La preocupación es evidente, no se puede negar por mas tiempo. Nuestro corresponsal "La lié parda" sigue sin aparecer.
Estará en manos de piratas somalíes, estará metido en un atasco con su máquina voladora, o será que María Cristina lo quiere gobernar... Sea cual sea su paradero no dejaremos de buscarlo aunque nos faltan apoyos.
Hemos solicitado la ayuda de todos sus conocidos pero todo el mundo nos da con la puerta en los fuciños: El Club de Camioneros de Galicia nos dió largas, la presidenta del Galicia Gaiteira nos dijo: _"por nos non o busquedes que total po que nos serve..."
Amigos, así estan las cosas. Este es un llamamiento desesperado, necesitamos de vuestra ayuda para encontrar a esta bellissssssssisima persona.

CUENTAME





Quero facer constar que todos os borrachos que saen nestas fotos son maiores da edade, si,si, Manteiga tamén.

RAÚL ABRE LA LATA

por algo Charly se codea con los mejores
Este artículo va especialmente dedicado a David de Carral.
Está claro, podemos traer a Cristiano, a Kaká a la prima de Maradona o a la tía abuela de Messi pero al final los que sacan las castañas del fuego son las viejas glorias.
Muchas estrellitas, muchas rabonas y muchas colas de vaca pero lo que vale es darle pa dentro, no marcar cinco goles en un partido sino marcar el primero, el que abre la lata. Se pueden marcar trece o catorce pero, amigo david, el que gana el partido es el primero.
Y eso de abrir la lata ( y cerrarla), amigo David, sólo está al alcance de futbolístas como Raúl o como Charly.
Me gustaría aprovechar la ocasión para destacar la labor de Gerardo. Hizo dos goles y no se peleó con nadie (bueno, con el árbitro un poquito). Sigue así Gerar te estamos siguiendo muy de cerca.

INTER 13- DINAMO 0

Si señor amigos, trece nada menos...xa vos decía eu que estamos cambiando, que non somos os de sempre. Noutra época se o rival se presenta con sete xogadores, como foi o caso desta semana, non só non lle metemos trece senón que teríamos problemas para gañar.
Recordo moi ben partidos contra nove ou contra dez que non fomos capaces de resolver con victoria. Especialmente unha eliminatoria de copa que perdemos a penaltis xogando contra nove, creo que foi en Uxes.
Pero agora todo é distinto, temos fame de títulos, temos instinto asasino. Non me extrañaría nada que a Delediei lle caeran outros trece.
O partido en realidade non tivo mais historia. Non tiñamos ninguén en frente simplemente, bastante fixeron os chavales con xogar porque se son outros...ou chaman para aplazar o partido ou chegan alí e non xogan como xa nos teñen feito algunha vez.
Só quería decir outra cousa, foi a primeira vez dende que xogo na UPOFU que tivemos público e eso creo que tamén nos vai vir ben.




Xogador da xornada: Alberto (este campo vaille moi ben)
Berrón da xornada: Jose Angel ( canto mais fácil mais nervioso se pón)