SEMPRE NOS QUEDARÁ TONY

Agora que corren" malos tiempos para la lírica" é cando aparecen os verdadeiros "internacionais". Agora é cando se nota quen leva sangue aurinegra nas súas veas.
Tamén é cando boto mais de menos ós fundadores que , por unha cousa ou por outra, non poden estar con nós. Sobre todo a Tito e a Jaime.

Menos mal que ainda quedamos uns cantos e, se nos secundan algúns dos novos, case sempre xuntamos once para xogar. Ou polo menos dez coma o sábado pasado.
E menos mal que temos a Tony que nos ven reforzar no momento mais difícil e da mellor maneira. Non protesta por nada, non se queixa...xoga onde lle mandes e cumpre perfectamente en todos os postos.
Xa xogou de dianteiro, de centrocampista, de lateral, de central...e ata de porteiro.